أذکار أذان
۱- هر چـه را که مؤذن مى گوید، شنونده تکرار کند مگر در: «حَیَّ عَلَى الصَّلاةِ، وَحَیَّ عَلَى الفَلاَحِ»، کـه در جـواب مى گوید:«لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إلاَّ بِاللهِ» ([۱]).
۲- نیز شخص گوید: «وَأَنَا أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیْکَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ، رَضِیْتُ بِاللهِ رَباًّ، وَبِمُحَمَّدٍ رَسُوْلاً، وَبِالإِسْلاَمِ دِیْناً»([۲]).
«و من گواهى مى دهم که هیچ معبودى، بجز الله «بحق» وجود ندارد، یکتاست و شریکى ندارد، و محمدص بنده و فرستاده ى اوست، من از اینکه الله، پروردگار و محمد، پیامبر و اسلام، دین من است، راضى و خشنودم».
«پس از اینکه مؤذن شهادتین را گفت، این ذکر، خوانده شود»([۳]).
۴-[بعد از درود] گفته شود: «اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِِهِ الدَّعْوَةِ التَّامَّةِ، وَالصَّلاَةِ القَائِمَةِ، آتِ مُحَمَّداً الْوَسِیْلَةَ وَالْفَضِیْلَةَ، وَابْعَثْهُ مَقَاماً مَحْمُوْداً الَّذِیْ وَعَدْتَهُ، [إِنَّکَ لاَ تُخْلِفُ الْمِیْعَادَ]»([۵]).
«بار الها! اى پروردگارِ این نداى کامل و نماز بر پا شونده، به محمدص وسیله «مقامى والا در بهشت» و فضیلت عنایت بفرما، و او را به «مقام شایسته اى» که وعده فرموده اى نایل بگردان، [همانا تو خُلف وعده نمیکنى».
۵-«شخص در بین اذان و اقامه براى خودش دعا کند، چرا که دعا در این هنگام رد نمى شود»([۶]).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر