ذکرهای بعد از سلام دادن «پایان» نمازهای واجب
«أَسْتَغْفِرُ اللهَ (ثلاثاً) اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلاَمُ وَمِنْکَ السَّلاَمُ، تَبَارَکْتَ یَا ذَا الْجَلاَلِ وَالإِکْرَامِ». (مسلم۱/۴۱۴).
(از الله طلب آمرزش میکنم [سه مرتبه] الهی تو سلامی، و سلامتی از جانب تو است، تو بسیار بابرکتی، ای صاحب عظمت و بزرگی).
«أَسْتَغْفِرُ اللهَ (ثلاثاً) اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلاَمُ وَمِنْکَ السَّلاَمُ، تَبَارَکْتَ یَا ذَا الْجَلاَلِ وَالإِکْرَامِ». (مسلم۱/۴۱۴).
(از الله طلب آمرزش میکنم [سه مرتبه] الهی تو سلامی، و سلامتی از جانب تو است، تو بسیار بابرکتی، ای صاحب عظمت و بزرگی).
«لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیْکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ، اللَّهُمَّ لاَ مَانِعَ لِمَا أَعْطَیْتَ، وَلاَ مُعْطِیَ لِمَا مَنَعْتَ، وَلاَ یَنْفَعُ ذَا الْجَدِّ مِنْکَ الْجَدُّ». (البخاری ۱/۲۵۵ و مسلم ۱/۴۱۴).
(معبودی «بحق» بجز الله، وجود ندارد. شریکی ندارد، پادشاهی از آنِ اوست، ستایش شایستهی اوست، و او بر هر چیزی توانا است، الهی! آنچه تـو بـدهی، هیچ کس مانع آن نمیگردد، و آنچه تو منع کنی، هیچ کس نمیتواند آنرا بدهد. توانگر، او را ثروتش از عذاب تو نجات نمیدهد، و «تمامی شکوه و» ثروت از آنِ تو است).
(معبودی «بحق» بجز الله، وجود ندارد. شریکی ندارد، پادشاهی از آنِ اوست، ستایش شایستهی اوست، و او بر هر چیزی توانا است، الهی! آنچه تـو بـدهی، هیچ کس مانع آن نمیگردد، و آنچه تو منع کنی، هیچ کس نمیتواند آنرا بدهد. توانگر، او را ثروتش از عذاب تو نجات نمیدهد، و «تمامی شکوه و» ثروت از آنِ تو است).
«لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیْکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ. لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ، وَلاَ نَعْبُدُ إِلاَّ إِیَّاهُ، لَهُ النِّعْمَةُ وَلَهُ الْفَضْلُ وَلَهُ الثَّنَاءُ الْحَسَنُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ مُخْلِصِیْنَ لَهُ الدِّیْنَ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُوْنَ». (مسلم ۱/۴۱۵).
(معبودی بجز الله «بحق» وجود ندارد، یگانه اوست و شریکی ندارد، پادشاهی از آنِ اوست، و ستایش مخصوص اوست، و او بر هر چیز توانا است. هیچ نیروی بازدارنده از گناهان و توفیق دهنده به نیکی، به جز الله وجود ندارد. هیچ معبودی جز او «بحق» نیست. جز او کسی دیگر را عبادت نمیکنیم، نعمت و فضل از آنِ اوست، ستایش نیکو مخصوص اوست، معبودی بجز او وجود ندارد، همهی ما با اخلاص او را بندگی میکنیم هر چند کافران دوست نداشته باشند).
(معبودی بجز الله «بحق» وجود ندارد، یگانه اوست و شریکی ندارد، پادشاهی از آنِ اوست، و ستایش مخصوص اوست، و او بر هر چیز توانا است. هیچ نیروی بازدارنده از گناهان و توفیق دهنده به نیکی، به جز الله وجود ندارد. هیچ معبودی جز او «بحق» نیست. جز او کسی دیگر را عبادت نمیکنیم، نعمت و فضل از آنِ اوست، ستایش نیکو مخصوص اوست، معبودی بجز او وجود ندارد، همهی ما با اخلاص او را بندگی میکنیم هر چند کافران دوست نداشته باشند).
«سُبْحَانَ اللهِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ، وَاللهُ أَکْبَرُ [۳۳ سپس] لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیْکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ». (مسلم ۱/۴۱۸). «کسی که آن را بعد از هر نماز بگوید گناهش بخشوده می شود! هر چند به اندازهی کف دریا باشد».
(بجز الله یگانه، دیگر معبودی بحق نیست، شریکی ندارد، پادشاهی از آنِ اوست، ستایش شایسته اوست، و او بر هر چیز تواناست).
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَد اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُواً أَحَدٌ. (الإخلاص: ١ – ۴).
«به نام خداوند بخشندهی مهربان. بگو خدا یکتا و یگانه است. خداوندی است که همهء نیازمندان قصد او میکنند. (هرگز) نزاد و زاده نشد. و برای او هیچ گاه شبیه و مانندی نبوده است».
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَد اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُواً أَحَدٌ. (الإخلاص: ١ – ۴).
«به نام خداوند بخشندهی مهربان. بگو خدا یکتا و یگانه است. خداوندی است که همهء نیازمندان قصد او میکنند. (هرگز) نزاد و زاده نشد. و برای او هیچ گاه شبیه و مانندی نبوده است».
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ * مِن شَرِّ مَا خَلَقَ * وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ * وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ * وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ. (الفلق: ١ – ۵).
«به نام خداوند بخشندهی مهربان. بگو: پناه میبرم به پروردگار سپیدهء صبح. از شر تمام آن چه آفریده است. و از شر هر موجود شرور هنگامی که شبانه وارد میشود. و از شرّ آن ها که در گرهها میدمند. و از شرّ هر حسودی هنگامی که حسد میورزد».
«به نام خداوند بخشندهی مهربان. بگو: پناه میبرم به پروردگار سپیدهء صبح. از شر تمام آن چه آفریده است. و از شر هر موجود شرور هنگامی که شبانه وارد میشود. و از شرّ آن ها که در گرهها میدمند. و از شرّ هر حسودی هنگامی که حسد میورزد».
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاس * مَلِکِ النَّاسِ * إِلَهِ النَّاسِ * مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ * الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ * مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ. (الناس:١ – ۶). أبوداود ۲/۸۶ والنسائی ۳/ ۶۸ ونگا: صحیح الترمذی ۲/۸، سورههای سهگانه را معوذات میگویند. نگا: فتح الباری ۹/۶۲).
«به نام خداوند بخشندهی مهربان، بگو: پناه میبرم به پروردگار مردم. به مالک و حاکم مردم. به (خدا و) معبود مردم. از شرّ وسوسهگر پنهانکار. که درون سینهء انسان ها وسوسه میکند. خواه از جن باشد یا از انسان». [بعد از هر نماز خوانده شوند].
«به نام خداوند بخشندهی مهربان، بگو: پناه میبرم به پروردگار مردم. به مالک و حاکم مردم. به (خدا و) معبود مردم. از شرّ وسوسهگر پنهانکار. که درون سینهء انسان ها وسوسه میکند. خواه از جن باشد یا از انسان». [بعد از هر نماز خوانده شوند].
اللهُ لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ
“
. بعد از هر نماز خوانده شود. هر کس پس از هر نماز آن را بخواند مانعی از ورود بهشت او نمیشود مگر مردنش.
(النسائی در کتاب: (عمل الیوم واللیلة) شمارهی ۱۰۰، وابن السنی شمارهی ۱۲۱ وألبانی در صحیح الجامع ۵/۳۳۹ وسلسلة الأحادیث الصحیحة ۲/۶۹۷ شمارهی ۹۷۲).
(خداوند هیچ معبودی «بحق» جز او نیست، خداوندی که زنده و قائم به ذات خویش است، هیچ گاه خواب سبک و سنگین او را فرا نمیگیرد، برای اوست آنچه در آسمانها و زمین است، کیست که نزد او جز به فرمانش شفاعت کند، آنچه را پیش روی آنها «بندگان» و پشت سر آنهاست میداند، و از گذشته و آیندهی آنان آگاه است، آنها جز به مقداری که او بخواهد احاطه به علم او ندارند، کرسی او آسمانها و زمین را دربرگرفته و حفظ و نگهداری آسمان و زمین برای او گران نیست، و او بلند مرتبه و باعظمت است).
“
. بعد از هر نماز خوانده شود. هر کس پس از هر نماز آن را بخواند مانعی از ورود بهشت او نمیشود مگر مردنش.
(النسائی در کتاب: (عمل الیوم واللیلة) شمارهی ۱۰۰، وابن السنی شمارهی ۱۲۱ وألبانی در صحیح الجامع ۵/۳۳۹ وسلسلة الأحادیث الصحیحة ۲/۶۹۷ شمارهی ۹۷۲).
(خداوند هیچ معبودی «بحق» جز او نیست، خداوندی که زنده و قائم به ذات خویش است، هیچ گاه خواب سبک و سنگین او را فرا نمیگیرد، برای اوست آنچه در آسمانها و زمین است، کیست که نزد او جز به فرمانش شفاعت کند، آنچه را پیش روی آنها «بندگان» و پشت سر آنهاست میداند، و از گذشته و آیندهی آنان آگاه است، آنها جز به مقداری که او بخواهد احاطه به علم او ندارند، کرسی او آسمانها و زمین را دربرگرفته و حفظ و نگهداری آسمان و زمین برای او گران نیست، و او بلند مرتبه و باعظمت است).
منبع : توحید آنلاین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر