حکم خوردن گوشت خرچنگ و ماهی مرکب

سؤال: حکم خوردن گوشت خرچنگ و ماهی مرکب از دیدگاه مذاهب اهل سنت چیست؟ جواب: مذاهب فقهی اهل سنت درباره آبزیان با هم تفاوت دارند که در ذیل به اختصار بدان اشاره می گردد: مسلک مختار امام مالک آن است که همه آبزیان حلال اند. قال الدردیر فی الشرح الصغیر 2/ 182، و المباح البحری مطلقا و إن میتاً أو کلباً أو خنزیراً أو تمساحاً أو سلحفاة و لایفتقر لذکاة. حنابله نیز همه آبزیان را حلال می دانند، همان گونه که ابن قدامه در المغنی 11/ 40 می نویسد: إن السمک و غیره من ذوات الماء التی لاتعیش إلا فیه إذا ماتت فهی حلال. نزد احناف علاوه از ماهی، تمام آبزیان حرام اند و ماهی تافی نیز از حکم حلّت مستثنی است. از امام شافعی در این باره چهار قول نقل شده است: أ‌- قول نخست طبق دیدگاه احناف می باشد؛ ب‌- نظایر جانوران حلال گوشت خشکی در دریا نیز حلال اند، مانند گاو آبی، و آن دسته از جانورانی که در خشکی حرام اند امثال آنها در دریان نیز حرام محسوب می شود، مانند سگ دریایی، و بخشی از جانوران دریایی که در خشکی نظایری ندارند نیز حلال اند؛ ت‌- قورباغه، تمساح، لاک پشت، سگ و خنزیر دریایی حرام و سایر جانوران حلال هستند؛ ث‌- علاوه از قورباغه، همه جانوران دریایی حلال اند. علامه نووی- رحمه الله- قول آخر ایشان را ترجیح داده و آن را نظریه «مفتی به» شوافع می داند. [ر.ک: المجموع 9/ 31-32] پس با این تفصیل احناف خرچنگ را ناجایز می دانند و نزد سایر مذاهب حلال است. ماهی مرکب نیز نزد احناف مصداق تعریف ماهی به نظر نمی رسد، زیرا ماهی اینگونه تعریف شده است: «هو حیوان ذو عمود فقری یعیش فی الماء و یسبح بعواماته و یتنفس بغلصمته» و ماهی مرکب به ظاهر مصداق آن نیست. والله أعلم بالصواب منبع : سنی آنلاین