معیار سنجش ایمان

032011«فَإِنْ آَمَنُوا بِمِثْلِ مَا آَمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِی شِقَاقٍ فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللهُ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ٭ صِبْغَةَ اللهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ» [البقرة/۱۳۷، ۱۳۸] «پس اگر ایمان آوردند به آنچه که شما به آن ایمان دارید (و به همان طریقی که شما ایمان دارید) پس شکی نیست که هدایت یافتند و اگر رو بگردانند پس بدون شک آنها در مخالفت‌اند. پس برای تو در مقابلشان الله کافی است. و او است بزرگترین شنوا و دانا. (پذیرفتیم) رنگ الله را، و کیست زیباتر از رنگ الله و ما فقط او را عبادت گذاریم». در پرتو آیات در جهان هر چیز ابزار سنجش دارد که توسط آن خوبی و بدی، سنگینی و سبکی، حجم، طول و عرض و … اندازه‌گیری می‌شود. در این آیت خداوند متعال ابزار سنجش و ترازوی ایمان را معرفی می‌کند که آن ابزار، «ایمان اصحاب رسول رضوان‌ الله علیهم اجمعین» است. کسانی که توسط خود رسول‌الله صلى الله علیه وسلم قلب‌شان تزکیه، عمل‌شان خالص و ایمان‌شان به حدی مکمل شده است که معیار و الگوی دیگران قرار گرفته است. چنان‌چه خداوند می‌فرماید که اهل کتاب (و هم‌چنان همه‌ی مردم بعدی) اگر به همان صورت ایمان بیاورند که شما ای اصحاب رسول صلى الله علیه وسلم ایمان آورده‌اید، به همین صورت در ایمان و اعتقاد پخته و راسخ و خالص و مخلص، وفادار با رسول‌ الله صلى الله علیه وسلم، محافظ دین الله، و مبلغ آن قرار بگیرند، پس هدایت یافته‌اند و الا … نه. بنابراین، کسی که عقیده، عمل، عبادت، اخلاق و معاشرت او مخالف عقاید و اعمال و … اصحاب باشد و حتى معتقد باشد که خود اصحاب پیامبر صلى الله علیه وسلم منافق، غاصب، ظالم، و خائن بوده‌اند، او از نظر خداوند و قرآن، خودش ایمان ندارد، و از هدایت خیلی به دور است. و اگر دقت شود این نوع افراد در حقیقت نسبت به پیامبر صلى الله علیه وسلم توهین می‌کنند که او نتوانسته شاگردان خودش را درست تربیت کند؛ بلکه از آن هم بالاتر رفته، گفته‌ی خدا را دارند تکذیب می‌کنند؛ گویا این نوع فرد در حقیقت می‌گوید: این گفته‌ی الله دروغ است و اصحاب همگی یا اکثریت قریب به تمامشان افراد ناشایسته بوده‌اند. نویسنده: مولانا محمدابراهیم دامنی (از کتاب آیات منتخبات)